Një grua kishte gënjyer dhe një i pafajshëm u burgos për 37 vjet – tash ai është i lirë dhe ajo rrëfeu pse e bëri një gjë të tillë

Walter Forbes kaloi më shumë se gjysmën e jetës së tij pas hekurave për një krim që nuk e bëri. Çfarë ndodhi që dëshmitari i procesit të tregonte të vërtetën e çështjes?

Nëna e tij është 94 vjeç dhe jeton në Misisipi, larg Detroit, ku jeton aktualisht.

Ajo nuk besonte se djali i saj, Walter Forbes , 63 vjeç, ishte një vrasës siç u përcaktua nga Michigan Justice në vitin 1983, kur ai hyri në burg për herë të parë deri në nëntorin paraprak.

Ai u burgos për gati katër dekada për një krim që nuk e kishte bërë.

Dëshmia e një gruaje ishte thelbësore që ai të përfundonte pas hekurave, transmeton Telegrafi.

Kur ai besoi se do të vdiste në burg, i ndarë nga më të afërmit e tij, jeta e Forbes mori një kthesë të papritur.

Në vitin 2017 e njëjta grua, dëshmia e së cilës ishte thelbësore për ta dënuar, iu drejtua gjykatës për të thënë të vërtetën: gjatë gjyqit që u zhvillua për vdekjen e Dennis Hall, në të cilin Annice Kennebrew tha se kishte parë Forbes në skenën e krimit.

Gjithçka filloi kur i dënuari, i cili në atë kohë ishte 26 vjeç, shkoi në një lokal në Michigan dhe filloi një sherr.

Luftimet ishin brutale, deri në atë pikë sa Hall nxori një armë dhe gjuajti drejt Forbes, i cili kishte shpëtuar.

Javë më vonë, më 12 korrik, një e shtënë do të vriste Dennis Hall.

Kishte qenë e qëllimshme dhe hetuesit vendosën 26 vjeçarin i cili ishte një student me kohë të plotë në Jackson Community College si të dyshuarin kryesor.

Ai kishte arsye për hakmarrje, argumentuan ata. Ai u arrestua në shtëpinë e tij.

Në maj të vitit 1983 ai u dënua të kalonte pjesën tjetër të jetës së tij në burg pavarësisht përpjekjeve të dëshpëruara për të provuar pafajësinë e tij.

Përfundimtare ishte dëshmia e Kennebrew e cila tha se ai e kishte parë të pandehurin në ndërtesën e Maple Street.

Tani, kohë më vonë dhe me plagë në shpirt që nuk do të shërohen kurrë, Forbes rifitoi lirinë e tij.

Dëshmitarja e pranoi se e kishte sajuar plotësisht historinë e saj.

Për më tepër, dolën prova se e shtëna mund të ketë qenë pjesë e një skeme mashtrimi të orkestruar nga pronari i ndërtesës ku ndodhi ajo.

Kennebrew kishte pretenduar të shihte tre burra – mes të cilëve edhe Forbes – duke filluar të shtënat në ndërtesën e tij.

Dy të tjerët të implikuar nga gruaja u lanë të lirë për mungesë provash që e lidhën atë me vrasjen.

Njeriu i dënuar, sipas prokurorëve, kishte të gjitha arsyet për t’u hakmarrë.

Në vitin 2017, dëshmitarja më në fund tha të vërtetën: ajo kurrë nuk kishte parë të akuzuarin në vendin e ngjarjes.

Ajo tha se “ajo kishte implikuar në mënyrë të gabuar Forbes sepse ishte frikësuar për ta bërë këtë nga dy burra vendas që e njihnin atë në lagje dhe që kishin kërcënuar se do ta lëndonin atë dhe familjen e saj” nëse ajo nuk e bënte këtë, sipas dokumentit të arritur nga gazeta Detroit Free Press.

Gjatë këtyre gati katër dekadave, Forbes humbi shumë: familjen, mbi të gjitha.

Por gjithashtu kontaktin me jetën reale, ajo që ishte në anën tjetër të mureve të burgut të Miçiganit, në të cilin ai ishte mbyllur.

Përveç që nuk e pa djalin e tij Runako të rritet – ai u takua me të kur ishte vetëm 13 vjeç – ai duhej të duronte vite vetmie.

Kur më në fund e takoi, djali ishte birësuar.

Tani, Forbes përpiqet të largohet nga “forca e brendshme” që i dhanë 13 mijë ditë e net në errësirën e burgut.

Ai e merr atë lehtë dhe pak me humor.

Sidomos pasi bota në të cilën ai doli është shumë e ndryshme nga ajo që e pa për herë të fundit të lëshuar në vitin 1983.

“Unë mund të kaloj gjysmë ore duke tentuar të punoj diçka në një telefon inteligjent, atë që i duhet një personi tjetër 20 sekonda. Më mungojnë telefonatat. Unë ende nuk di se si të punojë me ta”.

Tani ai vetëm shpreson të ribashkohet me nënën e tij e cila jeton në Misisipi.

Ai nuk e ka bërë këtë akoma për një arsye të thjeshtë: Ai ka frikë se shpërthimi i COVID-19 mund të prishë ribashkimin.

Ai priti 37 vjet, ai mund të presë edhe disa javë që të jetë i sigurt. /Telegrafi/

Walter Forbes kaloi më shumë se gjysmën e jetës së tij pas hekurave për një krim që nuk e bëri. Çfarë ndodhi që dëshmitari i procesit të tregonte të vërtetën e çështjes?

Nëna e tij është 94 vjeç dhe jeton në Misisipi, larg Detroit, ku jeton aktualisht.

Ajo nuk besonte se djali i saj, Walter Forbes , 63 vjeç, ishte një vrasës siç u përcaktua nga Michigan Justice në vitin 1983, kur ai hyri në burg për herë të parë deri në nëntorin paraprak.

Ai u burgos për gati katër dekada për një krim që nuk e kishte bërë.

Dëshmia e një gruaje ishte thelbësore që ai të përfundonte pas hekurave, transmeton Telegrafi.

Kur ai besoi se do të vdiste në burg, i ndarë nga më të afërmit e tij, jeta e Forbes mori një kthesë të papritur.

Në vitin 2017 e njëjta grua, dëshmia e së cilës ishte thelbësore për ta dënuar, iu drejtua gjykatës për të thënë të vërtetën: gjatë gjyqit që u zhvillua për vdekjen e Dennis Hall, në të cilin Annice Kennebrew tha se kishte parë Forbes në skenën e krimit.

Gjithçka filloi kur i dënuari, i cili në atë kohë ishte 26 vjeç, shkoi në një lokal në Michigan dhe filloi një sherr.

Luftimet ishin brutale, deri në atë pikë sa Hall nxori një armë dhe gjuajti drejt Forbes, i cili kishte shpëtuar.

Javë më vonë, më 12 korrik, një e shtënë do të vriste Dennis Hall.

Kishte qenë e qëllimshme dhe hetuesit vendosën 26 vjeçarin i cili ishte një student me kohë të plotë në Jackson Community College si të dyshuarin kryesor.

Ai kishte arsye për hakmarrje, argumentuan ata. Ai u arrestua në shtëpinë e tij.

Në maj të vitit 1983 ai u dënua të kalonte pjesën tjetër të jetës së tij në burg pavarësisht përpjekjeve të dëshpëruara për të provuar pafajësinë e tij.

Përfundimtare ishte dëshmia e Kennebrew e cila tha se ai e kishte parë të pandehurin në ndërtesën e Maple Street.

Tani, kohë më vonë dhe me plagë në shpirt që nuk do të shërohen kurrë, Forbes rifitoi lirinë e tij.

Dëshmitarja e pranoi se e kishte sajuar plotësisht historinë e saj.

Për më tepër, dolën prova se e shtëna mund të ketë qenë pjesë e një skeme mashtrimi të orkestruar nga pronari i ndërtesës ku ndodhi ajo.

Kennebrew kishte pretenduar të shihte tre burra – mes të cilëve edhe Forbes – duke filluar të shtënat në ndërtesën e tij.

Dy të tjerët të implikuar nga gruaja u lanë të lirë për mungesë provash që e lidhën atë me vrasjen.

Njeriu i dënuar, sipas prokurorëve, kishte të gjitha arsyet për t’u hakmarrë.

Në vitin 2017, dëshmitarja më në fund tha të vërtetën: ajo kurrë nuk kishte parë të akuzuarin në vendin e ngjarjes.

Ajo tha se “ajo kishte implikuar në mënyrë të gabuar Forbes sepse ishte frikësuar për ta bërë këtë nga dy burra vendas që e njihnin atë në lagje dhe që kishin kërcënuar se do ta lëndonin atë dhe familjen e saj” nëse ajo nuk e bënte këtë, sipas dokumentit të arritur nga gazeta Detroit Free Press.

Gjatë këtyre gati katër dekadave, Forbes humbi shumë: familjen, mbi të gjitha.

Por gjithashtu kontaktin me jetën reale, ajo që ishte në anën tjetër të mureve të burgut të Miçiganit, në të cilin ai ishte mbyllur.

Përveç që nuk e pa djalin e tij Runako të rritet – ai u takua me të kur ishte vetëm 13 vjeç – ai duhej të duronte vite vetmie.

Kur më në fund e takoi, djali ishte birësuar.

Tani, Forbes përpiqet të largohet nga “forca e brendshme” që i dhanë 13 mijë ditë e net në errësirën e burgut.

Ai e merr atë lehtë dhe pak me humor.

Sidomos pasi bota në të cilën ai doli është shumë e ndryshme nga ajo që e pa për herë të fundit të lëshuar në vitin 1983.

“Unë mund të kaloj gjysmë ore duke tentuar të punoj diçka në një telefon inteligjent, atë që i duhet një personi tjetër 20 sekonda. Më mungojnë telefonatat. Unë ende nuk di se si të punojë me ta”.

Tani ai vetëm shpreson të ribashkohet me nënën e tij e cila jeton në Misisipi.

Ai nuk e ka bërë këtë akoma për një arsye të thjeshtë: Ai ka frikë se shpërthimi i COVID-19 mund të prishë ribashkimin.

Ai priti 37 vjet, ai mund të presë edhe disa javë që të jetë i sigurt. /Telegrafi/