Shqipëria mbetet pa medalje! Dëshpron atletja

Luiza Gega nuk ia ka dalë të arrijë objektivin që i kishte vënë vetes në Lojërat Olimpike, që të kualifikohej në finalen e 3 mijë metrave me pengesa. Por ajo është dorëzuar që në baterinë kualifikuese duke regjistruar një kohë larg atyre që janë kualifikuar.

Nëpërmjet një postimi në rrjetet sociale, atletja shqiptare nuk e ka fshehur zhgënjimin e saj, teksa ka zbuluar se kishte qenë në mëdyshje nëse duhej të merrte pjesë apo jo në aktivitet, ndonëse ishte kualifikuar aty.

POSTIMI I LUIZA GEGËS

Është kaq e vështirë të gjesh fjalë kur ndihesh totalisht e dështuar dhe në fakt në këto momente e tillë ndihem.

E di që do kalojë, çdo gjë kalon me kohën por në këtë moment dhemb shumë sepse vërtetë jam munduar dhe ëndërruar që do ia dal pavarësisht se gjërat që në muajin prill pasi u sëmura, gjërat morën “dishezën”.

Gjithsesi përsëri përpiqesha fort çdo ditë edhe përse me shumë stres nga ndjesitë jo të mira të trupit tim përsëri rrija me shpresën që do e pballoërja një garë të nivelit por në fakt nuk ndodhi kështu.

Edhe përse nuk e kam thënë kam qënë në dilemë të madhe me veten nëse duhet të vija apo jo por e di që pengu për të mos e provuar do më lëndonte më shumë.

Dua vërtet t’i kërkoj falje kujtdo qe besoi tek unë dhe e zhgënjeva dhe falënderoj të gjithë ato që më mbështesin si në ditë të mira qoftë dhe të vështira.

Ëndrra e Parisit mbyllet sot.

Luiza Gega nuk ia ka dalë të arrijë objektivin që i kishte vënë vetes në Lojërat Olimpike, që të kualifikohej në finalen e 3 mijë metrave me pengesa. Por ajo është dorëzuar që në baterinë kualifikuese duke regjistruar një kohë larg atyre që janë kualifikuar.

Nëpërmjet një postimi në rrjetet sociale, atletja shqiptare nuk e ka fshehur zhgënjimin e saj, teksa ka zbuluar se kishte qenë në mëdyshje nëse duhej të merrte pjesë apo jo në aktivitet, ndonëse ishte kualifikuar aty.

POSTIMI I LUIZA GEGËS

Është kaq e vështirë të gjesh fjalë kur ndihesh totalisht e dështuar dhe në fakt në këto momente e tillë ndihem.

E di që do kalojë, çdo gjë kalon me kohën por në këtë moment dhemb shumë sepse vërtetë jam munduar dhe ëndërruar që do ia dal pavarësisht se gjërat që në muajin prill pasi u sëmura, gjërat morën “dishezën”.

Gjithsesi përsëri përpiqesha fort çdo ditë edhe përse me shumë stres nga ndjesitë jo të mira të trupit tim përsëri rrija me shpresën që do e pballoërja një garë të nivelit por në fakt nuk ndodhi kështu.

Edhe përse nuk e kam thënë kam qënë në dilemë të madhe me veten nëse duhet të vija apo jo por e di që pengu për të mos e provuar do më lëndonte më shumë.

Dua vërtet t’i kërkoj falje kujtdo qe besoi tek unë dhe e zhgënjeva dhe falënderoj të gjithë ato që më mbështesin si në ditë të mira qoftë dhe të vështira.

Ëndrra e Parisit mbyllet sot.