Një sëmundje që shpesh nuk ka simptoma: Si mund të zbulohet dhe kush është në rrezik

Hepatiti C është një sëmundje infektive e mëlçisë, e shkaktuar nga virusi i hepatitit C (HCV). Hepatiti C transmetohet nëpërmjet gjakut dhe është mënyra themelore e përhapjes së sëmundjes.

Kur HCV hyn në trupin e një personi tjetër nëpërmjet gjakut të një personi të infektuar (injeksion i një gjilpëre të kontaminuar, transfuzion, transplantim organi, nga një nënë pozitive te një fëmijë i porsalindur), ai arrin në mëlçi dhe shkakton inflamacion.

Prandaj sëmundja është shumë e zakonshme në mesin e të varurve intravenozë që përdorin pajisjet e injektimit të drogës të dikujt tjetër, transmeton Telegrafi. Njerëzit në hemodializë, punonjësit shëndetësorë që shpesh janë në kontakt me gjakun e të infektuarve, gjithashtu janë në rrezik të rritur.

Transmetimi seksual është dukshëm më i rrallë. Sidoqoftë, në disa vende të zhvilluara, transmetimi i virusit të hepatitit B (HBV) dhe HCV është në rritje midis burrave që bëjnë seks me burra të tjerë dhe janë të infektuar me HIV. Hepatiti C nuk transmetohet nëpërmjet qumështit të nënës, kontaktit normal shoqëror, shoqërimit, përqafimit, shtrëngimit të duarve, puthjeve, ngrënies, pirjes së ujit.

Simptomat e sëmundjes

Pas inkubacionit (koha nga infeksioni deri në shfaqjen e simptomave të para të sëmundjes) prej 50-100 ditësh, ndodh një fazë akute e sëmundjes, e cila zakonisht kalon pa u vënë re. Verdhëza ndodh shumë rrallë, më shpesh pacientët ankohen për lodhje, lodhje të shpejtë, humbje të oreksit dhe ndoshta siklet nën harkun e djathtë të brinjëve.

Gjetjet laboratorike tregojnë një rritje të alaninës aminotransferazës (ALT) dhe antitrupave pozitivë Anti-HCV në gjakun e pacientit.

Si ta zbulojmë se dikush është i infektuar

Meqenëse shpesh nuk ka simptoma, infeksioni mund të zbulohet vetëm duke testuar të ashtuquajturin “grupet e rrezikut” për antitrupat ndaj virusit të hepatitit C (Anti-HCV), të cilët janë:

– përdoruesit e narkotikëve (si në venë ashtu edhe nga gërhitje)
– partnerët seksualë me infeksion HCV
– personat që bëjnë seks të pambrojtur
– fëmijët e njerëzve me infeksion HCV
– pacientët në hemodializë
– të burgosurit
– njerëz me tatuazhe dhe shpime
– punonjësit e shëndetit të cilët janë injektuar me gjilpërën e njerëzve pozitivë kundër AntiHCV
– personat me vlera të larta të AST dhe ALT.

Parandalimi

Nuk ka vaksinë kundër HCV. Rreziku i infeksionit mund të zvogëlohet në mënyrat e mëposhtme:

– shmangia e injektimit të drogave, veçanërisht injektimi i gjilpërave të përdorura nga një person tjetër
– duke shmangur një marrëdhënie seksuale pa prezervativ me një person të infektuar me HCV
– shmangia e mjeteve të përbashkëta, të mprehta, që mund të përmbajnë gjak (për shembull brisqet për rrojë)
– shmangia e tatuazheve, shpimeve dhe akupunkturave me pajisje të kontaminuara
– sterilizimi i duhur i instrumenteve që vijnë në kontakt me gjakun e një personi të infektuar me HCV
– trajtimi dhe kurimi i njerëzve me infeksion HCV (parandalohet transmetimi i mëtejshëm i infeksionit)

Hepatiti C është një sëmundje infektive e mëlçisë, e shkaktuar nga virusi i hepatitit C (HCV). Hepatiti C transmetohet nëpërmjet gjakut dhe është mënyra themelore e përhapjes së sëmundjes.

Kur HCV hyn në trupin e një personi tjetër nëpërmjet gjakut të një personi të infektuar (injeksion i një gjilpëre të kontaminuar, transfuzion, transplantim organi, nga një nënë pozitive te një fëmijë i porsalindur), ai arrin në mëlçi dhe shkakton inflamacion.

Prandaj sëmundja është shumë e zakonshme në mesin e të varurve intravenozë që përdorin pajisjet e injektimit të drogës të dikujt tjetër, transmeton Telegrafi. Njerëzit në hemodializë, punonjësit shëndetësorë që shpesh janë në kontakt me gjakun e të infektuarve, gjithashtu janë në rrezik të rritur.

Transmetimi seksual është dukshëm më i rrallë. Sidoqoftë, në disa vende të zhvilluara, transmetimi i virusit të hepatitit B (HBV) dhe HCV është në rritje midis burrave që bëjnë seks me burra të tjerë dhe janë të infektuar me HIV. Hepatiti C nuk transmetohet nëpërmjet qumështit të nënës, kontaktit normal shoqëror, shoqërimit, përqafimit, shtrëngimit të duarve, puthjeve, ngrënies, pirjes së ujit.

Simptomat e sëmundjes

Pas inkubacionit (koha nga infeksioni deri në shfaqjen e simptomave të para të sëmundjes) prej 50-100 ditësh, ndodh një fazë akute e sëmundjes, e cila zakonisht kalon pa u vënë re. Verdhëza ndodh shumë rrallë, më shpesh pacientët ankohen për lodhje, lodhje të shpejtë, humbje të oreksit dhe ndoshta siklet nën harkun e djathtë të brinjëve.

Gjetjet laboratorike tregojnë një rritje të alaninës aminotransferazës (ALT) dhe antitrupave pozitivë Anti-HCV në gjakun e pacientit.

Si ta zbulojmë se dikush është i infektuar

Meqenëse shpesh nuk ka simptoma, infeksioni mund të zbulohet vetëm duke testuar të ashtuquajturin “grupet e rrezikut” për antitrupat ndaj virusit të hepatitit C (Anti-HCV), të cilët janë:

– përdoruesit e narkotikëve (si në venë ashtu edhe nga gërhitje)
– partnerët seksualë me infeksion HCV
– personat që bëjnë seks të pambrojtur
– fëmijët e njerëzve me infeksion HCV
– pacientët në hemodializë
– të burgosurit
– njerëz me tatuazhe dhe shpime
– punonjësit e shëndetit të cilët janë injektuar me gjilpërën e njerëzve pozitivë kundër AntiHCV
– personat me vlera të larta të AST dhe ALT.

Parandalimi

Nuk ka vaksinë kundër HCV. Rreziku i infeksionit mund të zvogëlohet në mënyrat e mëposhtme:

– shmangia e injektimit të drogave, veçanërisht injektimi i gjilpërave të përdorura nga një person tjetër
– duke shmangur një marrëdhënie seksuale pa prezervativ me një person të infektuar me HCV
– shmangia e mjeteve të përbashkëta, të mprehta, që mund të përmbajnë gjak (për shembull brisqet për rrojë)
– shmangia e tatuazheve, shpimeve dhe akupunkturave me pajisje të kontaminuara
– sterilizimi i duhur i instrumenteve që vijnë në kontakt me gjakun e një personi të infektuar me HCV
– trajtimi dhe kurimi i njerëzve me infeksion HCV (parandalohet transmetimi i mëtejshëm i infeksionit)