Zbulohet sesi agjentët rusë e shpëtuan Assadin në minutat e fundit

Diktatori sirian Bashar al-Assad iku nga Siria me një avion për në Moskë të dielën, dhe tani historia e arratisjes së tij ka dalë në publik.

Derisa ushtarët e tij u tërhoqën nga detyra dhe veshën rroba civile, fati i al-Assadit ishte në krejt në duart e agjentëve rusë. Vladimir Putini vendosi të shpëtojë aleatin e tij kur arriti në përfundimin se nuk mund të bënte asgjë më shumë për të mbështetur regjimin e Assadit, raportoi sot Bloomberg, duke cituar burime pranë Kremlinit.

Në një moment kritik, Rusia arriti ta bindte Asadin se tashmë e kishte humbur luftën kundër grupeve të armatosura, të udhëhequra grupit Tahrir al-Sham (HTS) dhe i ofroi atij dhe familjes së tij udhëtim të sigurt drejt Rusisë.

Inteligjenca ruse më pas orkestroi një arratisje dhe nxori Assadin përmes bazës së tyre ajrore në Siri.

Sipas një burimi të brendshëm të Kremlinit, transponderi i avionit ishte fikur për të shmangur gjurmimin. Zëdhënësi i Kremlinit Dmitri Peskov nuk iu përgjigj menjëherë një kërkese të Bloomberg-ut për koment dhe Putini ende nuk është deklaruar për rënien e regjimit të aleatit të tij.

Sipas burimeve të brendshme, ai ende po përpiqet të zbulojë pse inteligjenca ruse nuk arriti të dallojë kërcënimin në rritje ndaj regjimit të Assadit.

“Është shumë logjike që rusët i thanë Asadit të largohej sepse ata dëshironin të shmangnin gjakderdhjen në të cilën ai do të pësonte të njëjtin fat si Gaddafi ose Saddam Husseini, i cili u var në vitin 2006 pas gjyqit”, tha Ruslan Puhov, një kreu i Qendrës së Moskës për analizën e strategjive dhe teknologjive, grupi i ekspertëve për mbrojtjen dhe sigurinë.

Burime të Bloomberg zbuluan gjithashtu se zyrtarët rusë u befasuan nga shpejtësia e kthesës së situatës në Siri. Ata gjithashtu kanë frikë për të ardhmen e dy bazave të tyre kryesore ushtarake në Siri – portit detar në Tartus dhe aeroportit në Khmeimim.

Media shtetërore ruse këmbëngulën se Assadi është fajtori për humbjen, se Moska e ka mbajtur fjalën duke mos e braktisur atë dhe se tani duhet të fokusohet në ruajtjen e interesave të saj strategjike në Siri dhe Lindjen e Mesme më gjerë.

Rusia fillimisht bombardoi forcat e opozitës në një përpjekje për t’i shtypur ato, por kur ushtria siriane ofroi pak rezistencë dhe rebelët pushtuan qytetin e Hamës disa ditë pas pushtimit të Alepos, Kremlini arriti në përfundim se nuk mund ta mbronte regjimin kur rebelët nisën ofenzivën drejt qytetit strategjik të Homsit, tha një nga burimet për Bloomberg.

Ministri i Jashtëm rus Sergei Lavrov zhvilloi diskutime mbi krizën siriane me homologët e tij iranianë dhe turq në Doha një ditë para se Assadi të largohej. Irani, ashtu si Rusia, ka qenë një aleat i ngushtë i Asadit dhe të dyja vendet dolën në mbrojtje të tij në vitin 2015, kur Putini dërgoi trupa ruse në Siri për të ndihmuar Assadin të shtyjë rebelët që rrethonin Damaskun.

Turqia, nga ana tjetër, mbështeti rebelët që më në fund arritën të rrëzonin diktatorin shumëvjeçar sirian, prandaj shumë analistë thonë se ky vend është ndoshta fituesi më i madh i zhvillimeve të fundit.

Diktatori sirian Bashar al-Assad iku nga Siria me një avion për në Moskë të dielën, dhe tani historia e arratisjes së tij ka dalë në publik.

Derisa ushtarët e tij u tërhoqën nga detyra dhe veshën rroba civile, fati i al-Assadit ishte në krejt në duart e agjentëve rusë. Vladimir Putini vendosi të shpëtojë aleatin e tij kur arriti në përfundimin se nuk mund të bënte asgjë më shumë për të mbështetur regjimin e Assadit, raportoi sot Bloomberg, duke cituar burime pranë Kremlinit.

Në një moment kritik, Rusia arriti ta bindte Asadin se tashmë e kishte humbur luftën kundër grupeve të armatosura, të udhëhequra grupit Tahrir al-Sham (HTS) dhe i ofroi atij dhe familjes së tij udhëtim të sigurt drejt Rusisë.

Inteligjenca ruse më pas orkestroi një arratisje dhe nxori Assadin përmes bazës së tyre ajrore në Siri.

Sipas një burimi të brendshëm të Kremlinit, transponderi i avionit ishte fikur për të shmangur gjurmimin. Zëdhënësi i Kremlinit Dmitri Peskov nuk iu përgjigj menjëherë një kërkese të Bloomberg-ut për koment dhe Putini ende nuk është deklaruar për rënien e regjimit të aleatit të tij.

Sipas burimeve të brendshme, ai ende po përpiqet të zbulojë pse inteligjenca ruse nuk arriti të dallojë kërcënimin në rritje ndaj regjimit të Assadit.

“Është shumë logjike që rusët i thanë Asadit të largohej sepse ata dëshironin të shmangnin gjakderdhjen në të cilën ai do të pësonte të njëjtin fat si Gaddafi ose Saddam Husseini, i cili u var në vitin 2006 pas gjyqit”, tha Ruslan Puhov, një kreu i Qendrës së Moskës për analizën e strategjive dhe teknologjive, grupi i ekspertëve për mbrojtjen dhe sigurinë.

Burime të Bloomberg zbuluan gjithashtu se zyrtarët rusë u befasuan nga shpejtësia e kthesës së situatës në Siri. Ata gjithashtu kanë frikë për të ardhmen e dy bazave të tyre kryesore ushtarake në Siri – portit detar në Tartus dhe aeroportit në Khmeimim.

Media shtetërore ruse këmbëngulën se Assadi është fajtori për humbjen, se Moska e ka mbajtur fjalën duke mos e braktisur atë dhe se tani duhet të fokusohet në ruajtjen e interesave të saj strategjike në Siri dhe Lindjen e Mesme më gjerë.

Rusia fillimisht bombardoi forcat e opozitës në një përpjekje për t’i shtypur ato, por kur ushtria siriane ofroi pak rezistencë dhe rebelët pushtuan qytetin e Hamës disa ditë pas pushtimit të Alepos, Kremlini arriti në përfundim se nuk mund ta mbronte regjimin kur rebelët nisën ofenzivën drejt qytetit strategjik të Homsit, tha një nga burimet për Bloomberg.

Ministri i Jashtëm rus Sergei Lavrov zhvilloi diskutime mbi krizën siriane me homologët e tij iranianë dhe turq në Doha një ditë para se Assadi të largohej. Irani, ashtu si Rusia, ka qenë një aleat i ngushtë i Asadit dhe të dyja vendet dolën në mbrojtje të tij në vitin 2015, kur Putini dërgoi trupa ruse në Siri për të ndihmuar Assadin të shtyjë rebelët që rrethonin Damaskun.

Turqia, nga ana tjetër, mbështeti rebelët që më në fund arritën të rrëzonin diktatorin shumëvjeçar sirian, prandaj shumë analistë thonë se ky vend është ndoshta fituesi më i madh i zhvillimeve të fundit.