Vdes gruaja e veprimtarit Adem Demaçi

Sot në moshën 79 vjeçare ka ndërruar jetë Xhemajlije Hoxha Demaçi, gruaja e veprimtarit Adem Demaçi.Lajmin e kanë bërë të ditur familjarë përmes rrjeteve sociale.

Njoftimi i bërë në Facebook:

Sot paska ndërruar jetë Nëna më e shenjtë e Kosovës, LAVDI VEPRËS SË SAJ

Nëna : Xhemajlije Hoxha- DemaçiGRUAJA QË MI PËRQAFOI DUARTE MË THA: “ERDHA QË TI PËRQAFOJ KËTO DUAR MËRGIMTARE, KËTO DUAR ME TË CILAT PO SHKRUAN PËR ATDHEUN”
Në kohën kur ujqit ulërinin dhe mjegullat e tërbimit preknin në tokë.

Kur shtëpitë kishin frikë e zemër dhe mbaheshin me njëra tjetrën me nderë;ti ishe ndër të rrallat-një Heroinë që nuk harrohet kurr, asnjëherë.Ti ishe një ëngjull që shkrije borën e padijes duke e ngrirë vehten për të mbushur me këngë fletoret e diturisë që retë e zeza ti lëshonin rrugën diellit të lirisë,që rrezet të buzëqeshnin më shqip.

Ty Nëna Xhemajlije, ti që bashkëshortin e kishe ndër grila,vetëm pse kishte kërkuar liri pėr të gjithë,ty të mbeti jo vetëm kulmi i shtëpisë,jo vetëm fëmijët e tu,por mbi ty ra edhe më shumë pesha e robërisë.Por ti nuk vajtove,ti nuk u dorëzove.Ti theje qetësinë e kohës së korbave me ecjen tënde mbi zjarrin e jetës.Edhe armiku habitej me forcën tënde të paepur.Edhe ato egërsira e ngrisnin kapelen prej habie,edhe ata e shihnin se ti kishe një shpirt prej mrekullie.Ti i stepje ata,atyre u ndalej fryma e tyre e egër.Para tyre ti ishe e paparë- kur mes hekurudhës vrapoje e zbathur me këpucë në njërën dorë që të arrije sa më shpejtë në orë – në orën e zemrës,aty ku në secilin fëmijë mbillje ditë për ditë me dashuri : germën.E fëmijët buzëqeshnin me tregimet tua.Ti sillje pranverë në sytë e tyre.Duket e largët kjo kohë për dikend,por nuk është.

Duket se ka ndodhur në tavanin e botës,por ka ndodhur në tokën e Kosovës.Dikujt i duket e pamundur se ti u ikje përshëndetjeve me të tjerët-për ti shpëtuar ata nga ujqit që të ndjeknin.Dhe ndoshta shpesh edhe ke tund kokën në kujtimet që të sillnin dhembje nga koha e egër, që në derën tënde trokiste me rrebeshet.Por kujtesa jonë e dinë : sa vajza e sa djem u bënë mësues e mësuese prej flijimit tënd atdhetarë që liria të merrte ajrin në damarë.Kur nata i hapte krahët e errët, ti ishe e lodhur por nuk ndaleshe të ëndërroje lirinë për fëmijët e tu,për fëmijët e gjithë botës.Edhe kur trokëllinte e keqja në derë,ndoshta duart të janë dridhur por ti je lutur në heshtjen tënde duke u mbėshtetur në yjet e shumta në qiell,ti flakadane plot vlerë.

Ti që kurr nuk e the një ankesë.Sytë e tu tërë jetën mbanin një dritë plot shpresë,një shkëlqim plot jetë.Ti që i mposhte dimrat,që e bëre erën e egër si një faculetë për lotin tënd të qetë.

Grua e shenjtë.Para teje shekujt do të përulen heroinë e denjë.I ke dhënë Kosovës jetë.Pushofsh në amshim e qetëpranë Bacës Adem !Ti që mi përqafove duart që po shkruajTy nuk të harrojë unë asnjëherë .Hava Kurti Krasniqi

Sot në moshën 79 vjeçare ka ndërruar jetë Xhemajlije Hoxha Demaçi, gruaja e veprimtarit Adem Demaçi.Lajmin e kanë bërë të ditur familjarë përmes rrjeteve sociale.

Njoftimi i bërë në Facebook:

Sot paska ndërruar jetë Nëna më e shenjtë e Kosovës, LAVDI VEPRËS SË SAJ

Nëna : Xhemajlije Hoxha- DemaçiGRUAJA QË MI PËRQAFOI DUARTE MË THA: “ERDHA QË TI PËRQAFOJ KËTO DUAR MËRGIMTARE, KËTO DUAR ME TË CILAT PO SHKRUAN PËR ATDHEUN”
Në kohën kur ujqit ulërinin dhe mjegullat e tërbimit preknin në tokë.

Kur shtëpitë kishin frikë e zemër dhe mbaheshin me njëra tjetrën me nderë;ti ishe ndër të rrallat-një Heroinë që nuk harrohet kurr, asnjëherë.Ti ishe një ëngjull që shkrije borën e padijes duke e ngrirë vehten për të mbushur me këngë fletoret e diturisë që retë e zeza ti lëshonin rrugën diellit të lirisë,që rrezet të buzëqeshnin më shqip.

Ty Nëna Xhemajlije, ti që bashkëshortin e kishe ndër grila,vetëm pse kishte kërkuar liri pėr të gjithë,ty të mbeti jo vetëm kulmi i shtëpisë,jo vetëm fëmijët e tu,por mbi ty ra edhe më shumë pesha e robërisë.Por ti nuk vajtove,ti nuk u dorëzove.Ti theje qetësinë e kohës së korbave me ecjen tënde mbi zjarrin e jetës.Edhe armiku habitej me forcën tënde të paepur.Edhe ato egërsira e ngrisnin kapelen prej habie,edhe ata e shihnin se ti kishe një shpirt prej mrekullie.Ti i stepje ata,atyre u ndalej fryma e tyre e egër.Para tyre ti ishe e paparë- kur mes hekurudhës vrapoje e zbathur me këpucë në njërën dorë që të arrije sa më shpejtë në orë – në orën e zemrës,aty ku në secilin fëmijë mbillje ditë për ditë me dashuri : germën.E fëmijët buzëqeshnin me tregimet tua.Ti sillje pranverë në sytë e tyre.Duket e largët kjo kohë për dikend,por nuk është.

Duket se ka ndodhur në tavanin e botës,por ka ndodhur në tokën e Kosovës.Dikujt i duket e pamundur se ti u ikje përshëndetjeve me të tjerët-për ti shpëtuar ata nga ujqit që të ndjeknin.Dhe ndoshta shpesh edhe ke tund kokën në kujtimet që të sillnin dhembje nga koha e egër, që në derën tënde trokiste me rrebeshet.Por kujtesa jonë e dinë : sa vajza e sa djem u bënë mësues e mësuese prej flijimit tënd atdhetarë që liria të merrte ajrin në damarë.Kur nata i hapte krahët e errët, ti ishe e lodhur por nuk ndaleshe të ëndërroje lirinë për fëmijët e tu,për fëmijët e gjithë botës.Edhe kur trokëllinte e keqja në derë,ndoshta duart të janë dridhur por ti je lutur në heshtjen tënde duke u mbėshtetur në yjet e shumta në qiell,ti flakadane plot vlerë.

Ti që kurr nuk e the një ankesë.Sytë e tu tërë jetën mbanin një dritë plot shpresë,një shkëlqim plot jetë.Ti që i mposhte dimrat,që e bëre erën e egër si një faculetë për lotin tënd të qetë.

Grua e shenjtë.Para teje shekujt do të përulen heroinë e denjë.I ke dhënë Kosovës jetë.Pushofsh në amshim e qetëpranë Bacës Adem !Ti që mi përqafove duart që po shkruajTy nuk të harrojë unë asnjëherë .Hava Kurti Krasniqi